Kłopoty z erekcją pojawiły się kilka lat temu. Roman nie wiedział jeszcze wtedy, że jest chory na cukrzycę i nie przejął się kilkoma epizodami niemocy płciowej. W tamtym czasie naprawdę dużo pracował, a pojawiające się zmęczenie i rozdrażnienie przypisywał stresom związanym z pracą. Anna, jego żona, była wyrozumiałą i mądrą kobietą. Roman bardzo ją kochał. Pomimo wielu spędzonych wspólnie lat, Anna była dla niego nadal szalenie pociągającą kobietą i nadal rozbudzała w nim namiętność. Anna nie ukrywała, że seks z mężem dostarcza jej wielu przyjemności. Kiedy więc Roman zaczął mieć kłopoty z erekcją, z typowo kobiecą czułością próbowała temu zaradzić.

Niestety, z czasem niemoc płciowa Romana pojawiała się coraz częściej, a on – by uniknąć kolejnych niepowodzeń w sypialni – rezygnował z uprawiania seksu. Tłumaczył się żonie przemęczeniem i stresem. Ale w głębi duszy toczył wewnętrzną walkę ze sobą. Nie ma bowiem nic gorszego dla mężczyzny niż bezsilność w sypialni pomimo wielkiego pożądania.

 

Anna coraz bardziej niepokoiła się o stan zdrowia męża i w końcu wymogła na Romanie, by poddał się bardzo skrupulatnym badaniom lekarskim. Wtedy okazało się, że Roman choruje na cukrzycę typu 2. I wszystko w jego życiu ułożyłoby się dobrze, gdyby nie fakt, że ukrył przed diabetologiem swoje kłopoty z potencją. Powód zatajenia był jeden: diabetolog okazał się młodą, atrakcyjną panią. Roman, który lubił udawać chojraka nawet w najcięższych momentach życia, chyba prędzej zapadłby się pod ziemię ze wstydu niż przyznał przed obcą kobietą, że cierpi na impotencję! Pytany przez nią o kłopoty ze wzwodem, konsekwentnie im zaprzeczał.

Stosował jednak skrupulatnie zalecenia pani diabetolog i w krótkim czasie ujarzmił swoją cukrzycę. Kłopoty z potencją jednak trwały – wiedział o nich tylko Roman i jego żona.

 

„Należy pan do tej szczęśliwej grupy chorych na cukrzycę, którym schorzenie nie odebrało radości czerpanej z uprawiania miłości fizycznej” – powiedziała kiedyś Romanowi pani diabetolog. Gdy poprosił o bliższe wyjaśnienia, dowiedział się, że impotencja określana jest jako ciche powikłanie cukrzycy, ponieważ większość mężczyzn, których dotyka, nie mówi o tym swojemu lekarzowi z powodu wstydu i z obawy przed ośmieszeniem. Z szacunków jednak wynika, że kłopoty z potencją seksualną dotykają prawie 70% mężczyzn, którzy borykają się z cukrzycą. „Ci, którzy ukrywają swoją impotencję, w większości nie wiedzą, że współcześnie istnieje wiele metod, by temu problemowi zaradzić. W ten sposób sami skazują się na to, że uroki życia ich omijają” – dodała jeszcze diabetolog. Widząc zainteresowanie Romana wyjaśniła, jak dochodzi do kłopotów z potencją u chorych na cukrzycę. Mężczyzna dowiedział się wtedy, że cukrzyca może prowadzić do uszkodzeń nerwów oraz naczyń krwionośnych, a nawet do depresji i nerwic. Kiedy diabetolog wspomniała, że bywa również i tak, że kłopoty z potencją są pierwszym wyraźnym objawem nierozpoznanej cukrzycy typu 2, Roman zrozumiał, że choroba mogła skrycie rozwijać się u niego już od dłuższego czasu, a problemy w sypialni były tylko konsekwencją schorzenia.

 

Roman dużo myślał o tym, co usłyszał. Nadal jednak nie miał odwagi, by zwierzyć się pani diabetolog ze swoich kłopotów. Anna natomiast coraz częściej i natarczywiej sugerowała wizytę u androloga. Kiedy kolejna próba odbycia stosunku zakończyła się fiaskiem, Anna zaproponowała Romanowi wspólną wizytę u specjalisty. Co to, to nie – pomyślał mężczyzna zażenowany kolejną porażką w sypialni. „Jestem normalnym, zdrowym facetem! Niepotrzebne mi wizyty u specjalistów!” – Roman krzyczał nie bacząc na późną porę. „Spotkanie z andrologiem jest konieczne, nasz związek się rozpada” – rzeczowa, jak zwykle, Anna studziła emocje męża. Kiedy Roman czekał na kolejną wizytę kontrolną w poradni diabetologicznej, nawiązał rozmowę z młodym, niespełna trzydziestoletnim mężczyzną. Zeszło na tematy związane z seksem i impotencją. Młody mężczyzna przyznał, że przez pewien czas miał problemy z erekcją. „Wszystkiemu winna cukrzyca typu 1, którą wykryto u mnie ponad 10 lat temu. To był dla mnie ciężki czas: matura, potem studia i dorywcze prace, stresy... Paliłem coraz więcej, a smutki topiłem w alkoholu. Nawet w sypialni mi nie szło! Nie wierzyłem diabetologowi, kiedy mówił, że papierosy i alkohol tylko pogarszają sprawność seksualną. Miał rację, ale do mnie dotarło to dopiero wtedy, gdy moja narzeczona omal mnie nie opuściła – myślała, że skoro coraz częściej mam kłopoty z uprawianiem seksu i unikam zbliżeń, to przestałem ją kochać. Poczytałem wtedy sporo na temat impotencji i wybraliśmy się z moją przyszłą żoną do androloga. Ten porobił badania i przepisał leki. Pomogły – sam byłem zaskoczony, że tak szybko. Teraz z seksem jest jak dawniej, czyli świetnie!”. Młody mężczyzna opowiedział też Romanowi, że u chorych na cukrzycę można z powodzeniem leczyć impotencję wszystkimi dostępnymi obecnie metodami. „Ja musiałem tylko pilnować zaleceń diabetologa i rzucić nałogi. W razie konieczności mogę stosować tabletki na poprawę erekcji. To takie proste, prawda?”.

Zaskoczony szczerością młodego mężczyzny Roman zrozumiał, jaki był niemądry. Zaświtała w nim nadzieja, że może i jemu można pomóc. Okazało się, że tak – Roman spotkał się z andrologiem. Lekarz wyjaśnił:

Inną sprawą jest uszkodzenie samych naczyń krwionośnych doprowadzających krew do penisa. Cukrzyca może prowadzić do ich zwężenia, a nawet niedrożności. Zmiany mogą dotykać małe naczynia – są to mikroangiopatie, lub duże – mówi się wtedy o makroangiopatiach”.

Zuzanna, diabetolog opiekująca się Romanem, mówi: